pozğun — sif. 1. Əxlaqsız, əxlaqı pis. <Qaçay:> Sizin məktəbin tələbəsi Mahmud Mərdanoğlu dünən axşam bir dəstə pozğun adamlarla qumar oynayırmış. Z. Xəlil. 2. Pozulmuş halda olan, pozulmuş, dağılmış, bərbad hala gəlmiş, nizamsız. İraq və Bağdad… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müxtəl — ə. pozğun, pozulmuş, qarışmış … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
pozğunlaşmaq — f. 1. Pozğun olmaq, əxlaqı pisləşmək, xarablaşmaq. 2. Pozulmaq, pərişan olmaq, xarablaşmaq. <Dərviş:> Huşum və bədənim ləmsləşdi, pozğunlaşdı, özümü duymaz oldum. . A. D.. 3. Pozğun hala gəlmək, intizamdan çıxmaq, qayda qanuna riayət… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aşüftəruzgar — f. vəziyyəti pərişan, halı pozğun … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bədəhval — f. və ə. əhvali pis, halı pozğun … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bədəməl — f. və ə. 1) pis işlər görən; 2) əxlaqsız, pozğun f. və ə. pis şey arzulayan, arzusu pis olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
digərgun — f. 1) başqa cür, başqa növ; 2) m. halı pozğun, bərbad; 3) m. alt üst, bərbad … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
dilxərab — f. və ə. ürəyi xarab, halı pozğun … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
fasid — ə. 1) pozuq, pozulmuş, pozğun; 2) araqarışdıran, fitnə fəsadçı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ləvənd — f. əsli y. 1) özbaşına; 2) əyyaş; 3) əxlaqca pozğun; əxlaqsız; 4) səfil, macəraçı; 5) gözəl, qəşəng … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
nasaz — f. 1) saz olmayan; 2) xəstə, naxoş; 3) halı pərişan, əhvalı pozğun … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
